Nothing compares to you

Eén van mijn culthelden van vroeger is toch wel Sinead O’Connor, met die prachtige ronde kop zonder opsmuk en juist daarom zo een krachtige vrouw. In haar nummer Nothing compares to you, beschrijft ze hoe ze, nadat ze verlaten is, er achter komt dat alles in de wereld in het niets valt zonder haar ware liefde.

Nou ben ik gelukkig niet verlaten, maar mijn ware liefde is toch echt Hilde en niets of niemand is met haar te vergelijken. Tenminste dat was zo. Vanaf vandaag heb ik hier in huis namelijk mijn eigen Sinead O’Conor rondlopen. Een prachtige sterke vrouw met een prachtige kale kop, het is Hilde. Die kale kop bewaart ze voor ons, maar buiten ziet ze er nu uit als een stoere chick en ze voelt zich er zelf erg lekker bij.

Nou waren Hilde haar ogen altijd al sprekend en zeeblauw, maar nu knallen ze werkelijk haar kop uit. Hilde had al snel besloten dat ze niet zou wachten tot haar haar uit zou vallen. Daar waar ze de regie kan houden zal ze dat altijd blijven doen en ik geef haar groot gelijk.

Vandaag was het zover, ze heeft haar lokken laten knippen en plots zagen we daar een jarenlang verborgen schat, een prachtige kop zonder haar. Samen lopen we naar de spiegel, dat is ff een momentje, een pittig momentje zelfs. Hilde schiet vol en wordt gelijk vervuld met allerlei emoties. Schrikken, verdriet, verwondering en opluchting. Na de eerste emoties is ze zelf ook best verrast van die mooie ronde kop.

Vanmorgen was de spanning al vroeg voelbaar. Hoe stoer om zelf de regie te houden en niet te wachten op het verdrietige moment dat haar haren zouden uitvallen. Ze trilde van de spanning, voor de buitenstaanders misschien nauwelijks waar te nemen, maar na 24 jaar weet ik wel wat dat betekent.

Inmiddels zijn we aan het einde van de dag. Hilde dartelt kaal in ons huisje rond, alsof Sinead O’Connor in hoogsteigen persoon ons leven binnen is gewandeld. Ze heeft er ogenschijnlijk vrede mee en is blij met de vele lieve en oprechte reacties dat ze er prachtig uitziet. Ik ben zo ongelooflijk trots op haar.

Vanmiddag zijn we lekker samen naar de stad gefietst. In de stad zijn we op zoek gegaan naar een zilver armbandje voor bij het zilveren klavertje 4. Die hebben Hilde en haar zusje van hun ouders gehad om de verbinding en onvoorwaardelijke band te onderstrepen. We lopen nog even in de stad en verwonderen onszelf over hoe bijzonder deze periode is die we nu meemaken. Behalve alle ellende en het verdriet zijn we de afgelopen dagen vooral heel blij. We genieten van heel veel dingen en we verwonderen ons dat het zo een rare gewaarwording is dat we zo blij zijn in zo een rare en moeilijke tijd. Ik vind het op een fijne manier heel verwarrend. Ik loop fluitend door het huis alsof ik in de kracht van mijn leven sta. Hilde straalt pure kracht uit en misschien voel ik me daarom juist ook zo krachtig...