Día tres, We Bike 2023

Hilde van der Feen

Alweer de laatste dag Hervás. Ontbijten, uitchecken en gaan….. Vandaag dus even een andere dag dan voorgaande dagen, weer een beetje lastig met de diabetes. Eerst verplaatsen richting Ponferrada en dan pas fietsen. De strategie met insuline ligt even hopeloos op zijn kop, maar al met al had ik achteraf gezien het aardig goed ingeschat. En zo was het voor iedereen weer even schakelen naar een andere strategie.

We moesten dus eerst ongeveer 300 km rijden vandaag, dus 9.00 uur in de busjes in plaats van op de fiets. Niet een actief, maar een passief begin van de dag. Onderweg bij een pompstation hebben we, naast weer een rondje simultaanplassen, een heerlijk bakkie gedronken. Rond 12.30 uur kwamen we aan op de eerste stop. Daar moest eerst de snelle groep eruit. Wij gingen 20 minuutjes verderop van start.

We zouden starten op ongeveer 1500 meter hoog, het was er redelijk fris. We hebben ons geprepareerd en direct moesten we verder stijgen. Ik zat niet lekker op m’n fiets, had het warm en vond er gewoon even helemaal niks aan. Bij de eerste stop kwamen we uit bij een bedevaartsplek. Uit het verhaal begreep ik dat je een steen mee had kunnen nemen en op die berg kon leggen, zodat je zorgen daar op die plek achterbleven. Heb maar even geen steen meegenomen, want stel je voor dat ik de zorgen van een ander meeneem🙈.

We fietsten namelijk een stuk van de Camino de Compostela. Dit is heel bijzonder met allemaal pelgrims onderweg, lopend, fietsend…..regelmatig als wij als blauwe kudde smurfen langskomen worden we toegejuicht of wordt er geklapt, zo grappig. Bij de stop even met Xander en Marion overlegd over m’n zadel, deze bleek een klein beetje scheef te staan wat ook verklaarde waarom ik niet lekker op mijn fiets zat. Normaal heb ik mij eigen mecanicien bij me, maar nu gelukkig met hulp van Xander het zadel weer rechtgezet en weer verder.

Het was een prachtig pad naar beneden, allemaal keien en stenen. Behoorlijk technisch maar zo ontzettend gaaf om te fietsen. Helaas twee valpartijen vandaag maar gelukkig geen ernstige schade, wel de nodige schaafwonden en de schrik in de benen. In een klein dorpje waar ik de naam niet meer van weet hebben we op het terras wat gedronken.

Ik heb echt ongelooflijk genoten vandaag. Wat een prachtig gebied, wijds met veel bloemen wat veel kleur geeft. De temperatuur was een beetje Hollands koud, noorderwindje en 17 graden. Was best even wennen na de afgelopen dagen. We kwamen na een schitterende afdaling in het dorpje Molinaseca. Dwars door het dorp loopt een rivier, deze stond nu laag. Soms doen ze sluizen open en laten ze hem volstromen en dan kan er zelfs gezwommen worden. Nu konden wij er doorheen fietsen, wat natuurlijk mooie kiekjes opleverde. Ronald heeft weer druk staan klikken.

Vervolgens door de smalle straatjes van het dorp in een lang lint blauwe smurfen, zo’n gaaf gezicht.

Ponferrada lag al in de buurt, rond 17.30 uur arriveerden we bij het hotel, midden op een plein typisch Spaans pleintje. Fietsen schoongemaakt en inchecken. Het is weer even wennen, een hele andere omgeving en hotel. Ik moet altijd even m’n draai vinden, kost me meestal een paar uurtjes dus het komt vast wel weer goed. Nu lekker slapen en ben benieuwd wat de dag van morgen ons weer brengt.